Gewoon ‘zijn’ en niets ‘doen’
Ik las onlangs het verhaal van Dean Shrock.
Hij werkte in kankercentra en vroeg patiënten na hun genezing wat echt het verschil heeft gemaakt.
Hij stelde tot zijn verbazing vast dat dat niet een bepaalde behandeling was, maar dat ze zich gesteund voelden omdat hij naar hen luisterde, dat ze het gevoel kregen dat ze bemind werden, dat er voor hen gezorgd werd en omdat hij oprecht was.
Ook in onderzoek naar hartklachten, bleek dat er een duidelijke verbetering optrad bij patienten met hartkwalen die het gevoel hadden dat men naar hen luisterde, hen begreep, liefhad en verzorgde.
Als je iemand in een gesprek echt wil helpen, zou het dan kunnen dat je niets moet ‘doen’, maar gewoon met aandacht moet ‘zijn’?
Heb je de behoefte om nuttig te zijn, iets te willen betekenen, of aardig gevonden te worden?
Dan is dit wellicht een van je grootste en moeilijkste uitdagingen: zijn en niets doen.
Probeer de ander te begrijpen. Stel vragen. Luister actief. Probeer zijn of haar probleem niet op te lossen. Wees met aandacht bij iemand in het hier en nu. Met een mild, warm hart, met liefde en oprechtheid, met verwondering en nieuwsgierigheid, zonder oordeel.
“Er is in de wereld veel te doen, maar het is je vermogen om gewoon te ‘zijn’ – die de kracht heeft om iets te helen,” zegt Rachael Jayne Groover.
